[S.Fic]Just joke นายขี้แกล้ง [Yaoi]

เนื้อเรื่อง

[S.Fic] joke!! นายขี้แกล้ง




วันนี้นายขี้แกล้งต้องโดนแกล้งหน่อยล่ะ !!




“แจจุง....ต่อไปเป็นถ่ายปกนะครับ”

“อะ.....อือ.....”

ร่างของชายหนุ่มยันตัวเองออกจากเก้าอี้นวมสีดำสนิทซึ้งตัดกับสีผิวขาวใสละเอียดของตัวเองริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่ต้องนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางต่างๆนาๆ สายตาคู่ที่ทรงเสน่ที่ไม่ว่าใครได้มองตรงๆก็ใจละลายตามกันไปได้ง่ายๆ เส้นผมดำคลับเมื่อถูกสายลมอ่อนๆก็ปลิวไปตามแรงลมที่เบาบางจนสยายสวยจนมองออกได้เป็นผู้หญิงสวยๆคนหนึ่งเลยก็ว่าได้
แต่เขาไม่ใช่ผู้หญิง

เขาคือหนุ่มเพลบอยเสียงดีประจำวงที่ใครๆรู้จักกัน

เขาคือ คิมแจจุง

บางคนเห็นเขาเป็นหนุ่มผู้น่ารัก

บางคนเห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนดี

บางคนเห็นเขาเป็นคนที่เพียบพร้อมไปด้วยความรักจากคนรอบข้าง

แต่ใครจะรู้ว่า คิมแจจุง ที่เห็นกัน

เป็นคนรักสนุกและขี้แกล้ง

ผมรู้ว่าเขาเป็นคนขี้แกล้งสุดๆ

เพราะผมก็เป็นคนขี้แกล้งเหมือนกันครับ


“ยุนโฮ เธอก็มาแต่งหน้าซะนะ” เสียงผู้จัดการเอ่ยขึ้นเพื่อเรียกผมให้ไปแต่งหน้าซักทีหลังจากที่เหม่อมองนางฟ้ามาซะนาน
ก็นั้นเป็นนางฟ้าของผมนี่นา

ยุนโฮลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินตามร่างบางไปที่ห้องแต่งตัวเช่นกัน แต่พอเหยียบเข้าห้องแต่งตัวได้ซักพัก แจจุงผู้สงบเสงี่ยมไม่นานนักที่แต่งหน้าเสร็จก็เดินไปหยิบมือถือเครื่องโปรดมากดนู้นเล่นนี่

“แจจุงแต่งหน้าแล้วหรอ.....” ยุนโฮลองสะกิดถามแจจุงที่ยังหัวเราะคิกๆคักๆกับมือถือในมือ

“อืม......เสร็จแล้วๆฮ่าๆๆๆ” แล้วท่าทางหัวเราะน่ารักก็เกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา

“แล้วนั้นขำอะไรหรอ” ยุนโฮลองถามไปด้วยอาการอยากรู้

“ส่งจม.ลูกโซ่ให้เซียมันอ่ะ หึๆๆฮ่าๆๆๆ” แจจุงยังคงหัวเราะและพิมพ์ข้อความsmsไปให้เซีย (ผู้น่าสงสาร)

“ชอบแกล้งมันจังน้านาย.....วันนี้จะแกล้งใครอีกล่ะ”

“วันนี้หรอ......ว่าจะไปปลุกชางมิน แล้วก็ไปหาฮันกองแกล้งชินดงซักหน่อย คิกๆๆๆ” แจจุงวางแผนอย่างรวดเร็ว ก็นั้นสินะ วันนี้เค้ามี

“นายนี่ ไม่กลัวคนอื่นแกล้งกลับรึไง” ยุนโฮบ่นไปตามความคิดของเขา

“ก็แกล้งมาสิ....ไม่กลัวหรอกน่า” แจจุงก็ยังยิ้มน่ารักอยู่และทำท่าเงียหูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างหลังจากที่ละสายตาจากมือถือได้แล้ว และไม่นานนักเสียงตะโกนของเหยื่อก็ดังมาแทบจะทันที

“เฮ้ย!!!อีกแล้วหรอวะ!!!เมลลูกโซ่ใครวะเนี่ย!!!!!” แล้วแจจุงก็ก้มไปหัวเราะตัวงอทันที่ได้ยินเสียงนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครโดน

“โดนอีกแล้วหรอจุนซู”

“เออสิ!! เดือนนี้รอบที่3แล้วนะ”

เสียงชางมินและจุนซูที่ยังบ่นกับเมลที่ได้รับไปซักพักและแยกย้ายไปแต่งตัวในที่สุด ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกๆน่ารักของแจจุงที่ดังได้ไม่หยุดข้างๆหูยุนโฮ

“สะใจรึยัง แจจุง” ร่างใหญ่หันไปพูดกับคนข้างๆบ้าง หลังจากที่เขาทำท่าจะขำท้องขดท้องแข็งได้พักใหญ่แล้ว

“อืมๆคิกๆๆๆๆฮ่าๆๆๆๆ”

ท่าทางนายสนุกจังเลยนะ

ฉันก็อยากสนุกบ้างจังเลยแจจุง

อยากแกล้งนายจัง

นายได้รับคืนเป็นร้อยเท่าแน่คนสวย

แล้วหลังจากนั้นยุนโฮก็ต้องติดตามร่างแจจุงไปที่สตูดิโอและหลังจากนั้นก็ต้องไปเยี่ยมเพื่อนๆวงSuper juniorที่กำลังจะถ่ายแบบวันนี้ด้วย โดยการเอากับข้าวไปให้ในช่วงพักกลางวัน



ที่สตูดิโอถ่ายแบบของวงSJ

“น่านะ ฮีชอล อย่างอนสิครับ วันนี้ผมซื้อดอกไม้ให้แทนไม่ได้หรอ.....” (ผมไม่ถนัดSJใครรุคู่ดีๆก็ช่วยทีนะๆๆ)

“ไม่ต้องเลยฮันกอง(เค้าเขียนคยองแต่ผมพิมพ์กองไม่รุว่าถูกป่ะนะ ต้องขอโทษมาล่วงหน้าละกันนะ)งอนแล้ว!!”

“ฮีชอล...~~~~ อ๊ะ!รุ่นพี่แจ มาแล้วหรอครับ” แล้วฮันกองก็ละตัวจากคนรักเดินไปหารุ่นพี่ที่เดินมากับยุนโฮ

“อือ เอาข้าวกลางวันมาให้น่ะ”

“โห~ฝีมือรุ่นพี่เลยหรอครับ แฮะๆ” แล้วฮันกองก็เดินมารับสัมภาระไปวางไว้ข้างๆข้าวของๆพวกเขา

“ลองกินดูละกันนะ” แจจุงยิ้มให้อย่างน่ารักจนยุนโฮสงสัยตะงิดๆและลากแจจุงออกมาคุยข้างหน้าห้องถ่ายแบบของวงSJ

“เออ.....แจจุง นายยิ้มทำไมหรอ”

“ไม่มีอะไรนี่ คิกๆๆ”

“ไม่มี......หรือว่ากล่องข้าวนั้น....”

“ไม่ตายหรอกน่าๆ ฮ่าๆๆ........ยุนถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้น นายเอายาถ่ายไปให้ฮันกองทีนะ อยู่ในกระเป๋าน่ะ”

“หมายความว่าไง”

“ยังไงดีล่ะ กล่องข้าวอันนี้นน่ะนะ.......ฉันไม่ได้ทำเองหรอก”

“ห๋า!!” ยุนโฮยังงงกับคนข้างหน้าจนได้ยินเสียงดังของผู้จัดการวงSJที่ดังมา....

“เอาล่ะทุกคน~~ทานข้าวได้แล้วจ้า”

“ครับ~~”

ไม่นานนักหลังจากที่มองจากตรงนี้ ทุกคนก็เดินมาหยิบกล่องข้าวคนละอันแล้วลงไปนั่งกินที่พื้นเป็นกลุ่มๆซักพักหลังจากที่ทุกคนตักคำแรกเข้าปากไปแล้ว. . .

“เฮ้ย!!!! ใครทำวะ!!จะออกปากอยู่แล้วววววว~~!!” เสียงที่ออกมาจากฝั่งของฮันกอง

“กินไปเหอะ เราไม่ไหวแล้ว ขอถุงอ้วกด่วนนนน” เสียงที่มาจากดองแฮ

“อ้ากกกก!! ยา.....ยาถ่ายอยู่ไหน” เสียงทรมานของซิวอน

“เฮ้ย!! ไอฮุก ไปห้องน้ำ......กันเหอะ ไม่ไหวแล้ว” เสียงของอีทึกที่เรียกหาเพื่อนของเขา

“พี่ครับ!!มาดูชินดงทีคร้าบบบบบ มันลงไปชักแล้ว” เสียงยีซุงที่ดูอาการของชินดงอยู่

“ทุกคนอยู่ใรความสงบก๊อนนนนน!!!” เสียงสต๊าฟที่เข้ามาดูสภาพศพของแต่ละคนหลังจากที่กินอาหารที่แจจุงเอามาให้แล้ว

“เดี๋ยวนะ....แจจุง ฝีมือใคร”

“คิกๆๆๆๆ มิกกี้ กับ ชางมิน จ้ะ”

“มิน่าล่ะ........เดี๋ยวมานะ ยาถ่ายอยู่นี่ครับ!!!!” ยุนโฮเดินไปแล้วส่งมอบยาสวนทวารให้กับรุ่นพี่สต๊าฟ แล้วไปแก้ตัวให้ว่าแจจุงหยิบกล่องข้าวมาผิด อันนั้นมันอันที่ชางมินกับมิกกี้ทำ ไม่ใช่ของแจจุง
สต๊าฟก็เข้าใจแล้วบอกว่าวันหลังให้ระวังหน่อย ยุนโฮได้แต่พงกหัวรับและรีบเดินกลับมาหาร่างบางที่ยังคงยทนดูผลงานอยู่

“เป็นไง ยุนโฮ”

“อย่างทำอีกนะแจจุง ลำบากฉันทั้งปี”

“วันนี้ก่ะจะไปทุบท้องชินดงซักก่ะหน่อย แต่ช่างเหอะ.......เรากลับไปที่ห้องพักกันเถอะ เนอะ~~”

“อ๊ะ.....อือ....”

คอยดูเถอะนะแจจุง
ฉันจะแกล้งนายคืนให้ได้เลย





ที่สตูดิโอในตอนเย็น

“กลับมาแล้วครับ อ้อ! ชางมิน มิกกี้ พวกเค้าบอกว่ากินไม่ได้ให้ไปทำมาใหม่อ่ะ”

“งั้นหรอ ก็ไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว” ชางมินบอกแล้วเดินไปดูเซียที่ยังวุ่นอยู่กับโทรศัพตั้งแต่เช้า เพราะจม.ลูกโซ่นั้นแท้ๆเลย
“งั้นฉันไปแต่งตัวนะ.........” แล้วร่างบากก็เดินหายไปที่ห้องข้างๆ

“อือ ไปเถอะ” มิกกี้เอ่ยเบาๆแล้วเลือกหมวกจากเคาเตอร์ต่อ

“เออ.....มิกกี้...มานี่หน่อยสิ” ยุนโฮลากมิกกี้มาคุยแล้วเดินตามแจจุงไปในห้องส่วนตัวของเขา




ในห้องแต่งตัวส่วนตัวของแจจุง

“คือ พี่ครับ ผมว่าน่าจะรวบผมไปไว้ได้มั้ยฮะ” แจจุงง่วนอยู่กับการอ่านหนังสือในมือ จนเข้าใจผิดเห็นยุนโฮที่เดินตามเข้ามาเป็นช่างทำผมส่วนตัวของเขา

“ได้สิ” ยุนโฮดัดเสียงแล้วเดินเข้าไปลูบเส้นผมของแจจุงจากข้างหลัง

“ผมสวยนะ. . . .” ยุนโอกระซิบเบาๆจนแจจุงสะดุ้งและพยายามจะหันมามองหน้าเจ้าของเสียง

“ยุนโฮ จะทำอะไร......” แจจุงสะดุ้งและเกร็งอยู่กับที่
ยุนโอใช้มือข้างนึงจับข้อมือของแจจุงไว้ไม่ให้เขาหนี แล้วใช้อีกมือหนึ่งทาบไปบนตัวของแจจุง
มือที่ลูบไล้และแล่นไปทั่วท่อนบนของแจจุง ทำเอาเขาเกือบขนลุกแทบจะทันที

“ยุนโฮ ปล่อย.......”

“ไม่ต้องกลัวน่าแจจุง เรามาทำเรื่องสนุกๆกันดีกว่านะ”
แจจุงตาโพล่งและตกใจ ยุนโฮจะทำอะไรกันแน่ มือของยุนโฮยังไม่หยุดลูบไปบนแผ่นอกกว้างของแจจุง แถมยังค่อยๆเล่นกับเม็ดสีชมพูนั้นอีกจนทำเอาคนถูกกระทำเสียวซ่านไปทั้งตัว และแจจุงค่อยๆหอบเบาๆหลังจากที่ยุนโฮยังคงเล่นกับร่างกายสีขาวเนียนของเขาอยู่

“บอกรักผมก่อนสิแจจุง ถึงจะปล่อย” ยุนโฮพูดด้วยเสียงเซ็กซี่แล้วใช้ลิ้นขบเม้มที่ใบหูเบาๆจนแจจุงเริ่มเคลิ้ม

“ม.....ไม่......อา........” แจจุงครางเบาๆและหอบถี่ๆ เม็ดเหงื่อใสๆค่อยหยาดผ่านใบหน้างามช้าๆ

“บอก.......มาสิ.......” ยุนโฮยังคงเร่งอารมแจจุงเข้าไปอีกเล็กน้อย

ปึ่งๆๆๆๆ “แจจุงทำอะไรอยู่ไปได้แล้วนะ” เสียงมิกกี้เคาะประตูเรียกแจจุงจากข้างนอก ประตูไม่ได้ล็อกด้วยสิ

“แจจุงบอกมาสิ ประตูไม่ได้ล็อกนะ ถ้ายูชุนเข้ามาจะเป็นยังไงล่ะ” ยุนโฮยังคงบีบบังคับแจจุงต่อ

“ไม่เอา......ออกไป........อึ่ก.......อือ....”

“แจจุง เร็วๆสิ จะเข้าไปแล้วนะ....”ยูชุนค่อยเอื้อมมือไปบิดประตูพอดีกับที่.....


“เออ......ฉันรักยุนโฮ!!!!!.......”



“ห๋า! อะไรหรอรุ่นพี่แจจุง” ชางมินได้ยินเสียงแล้วรีบเดินเข้ามาในห้องนั้น ยุนโฮก็รีบถอนตัวออกมาและถอยไปติดกำแพงอีกฝั่งนึงของห้อง

“แฮ่กๆๆๆอา..........คือว่า....มัน....” แจจุงพยายามแก้ตัวและปรับตัวให้เป็นปรกติน่ะ

“คิกๆๆๆๆฮ่าๆๆๆๆๆ ทุกคนตามแผนแล้วนะ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือจ้ะ” ยุนโฮเอ่ยกับเพื่อนๆที่เดินเข้ามา ทำเอาแจจุงงงอยู่คนเดียว

“อะไรกันยุนโฮ ตามแผน...!?! นี่หรือว่า.....”

“มิกกี้ อัดไว้แล้วใช่มั้ย”

“อือ........อัดเสียงไว้แล้ว’ฉันรักยุนโฮ’ หึๆๆๆ” มิกกี้หัวเราะเบาๆพร้อมกับยื่นมือถือที่อัดเสียงของแจจุงเอาไว้

“นายแกล้งฉันใช่มั้ยยุนโฮ!!!! นายแกล้งฉัน!!”

“ก็ใช่น่ะสิ สมแล้วล่ะ ไปแกล้งคนอื่นเค้าไว้เยอะ”

“นาย......!! ยุนโฮ......!! วันนี้อย่าอยู่เลย!!!” แล้วแจจุงก็วิ่งเอาหนังสือแมกกาซีบฟาดยุนโฮท่ามกลางเสียงหัวเราะของมิกกี้และอาการงงเต็กของชางมิน

ในที่สุดวันนี้นายขี้แกล้งก็โดนแกล้งแล้ววววว~~!!~



จบ.......

“หน๊อยยยย ใครวะ เมื่อยมือแล้วนะโว้ย!!” เซียยังคงพิมพ์จม.ลูกโซ่ต่อไปในมือถือ.........


***********
ขำๆงับ